کد مطلب:33546 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:119
القلب السلیم الذی یلقی ربه و لیس فیه احد سواه (اصول كافی، كتاب 5، باب 11، حدیث 5) قلب سالم قلبی است كه خدا را ملاقات كند در حالیكه هیچكس جز [صفحه 119] او در آن نباشد. گاهی این وحدت بخشی مصنوعا حاصل می شود. اما صورت حقیقی این وحدت همان است كه عارفان و صاحبدلان به ما آموخته اند: آدمی باید همه ی این اجزاء را در ظل و ذیل نامی از نامهای خداوند درآورد و با یاد الهی این تفرق را به تجمع بدل بكند. عارفان گفته اند: المجاز قنطره الحقیقه: مجاز پلی به سوی حقیقت است و بر همین مبنا گفته اند: عاشقی گر زین سر و گر زان سر است (مثنوی، دفتر اول، بیت 111)
توزیع هوش بر جهات مختلف و دل در هواهای مختلف داشتن، همان ویرانی و بیماری دل است و برای درمان آن یك مغناطیس قوی لازم است كه در میان آید و محرویت كند و همه ی این متفرقات را صورت وحدت ببخشد.
عاقبت ما را بدان سر رهبرست
صفحه 119.